از ارزیابی درونی در آموزش پزشکی تا نهاد ملی برای تضمین کیفیت

  زمینه: در دو دهه گذشته توجه به کیفیت آموزش ‌عالی بیش از پیش اهمیت یافته است. از این­رو، کوشش‌های مرتبطه با ارزیابی کیفیت و بهبود آن در اغلب کشورهای جهان رو به گسترش بوده است. برخی از این کوشش­ها منجر به ایجاد سازمان­های ملی، منطقه­ای، و بین­المللی در ارزیابی و اعتبارسنجی شده است. با توجه به روند یاد شده، در این مقاله به این سؤال پاسخ داده شده است که "تا چه اندازه کوشش­های ایران در ارزیابی آموزش عالی در سوی ایجاد نهاد ملی برای ارزیابی و اعتبارسنجی بوده است؟ "برای این منظور، ابتدا به اولین تجربه ارزیابی مستمر در ایران اشاره می­شود. سپس، ضمن اشاره به تجربه‌های بین‌المللی، چالش­های موجود برای ساختار­سازی در ارزیابی و اعتبارسنجی آموزش‌ عالی کشور به­طور اعم، و در آموزش پزشکی به­طور اخص، مورد نظر قرار می‌گیرد. سرانجام، چشم­انداز ایجاد شبکه ارزیابی کیفیت دانشگاه­های ایران مورد تحلیل واقع می­شود.   نتیجه­گیری : از طریق ساختارسازی برای ارزیابی و اعتبارسنجی می­توان در اعضاء هیأت علمی نسبت به کیفیت وابستگی لازم را به­وجود آورد و از این طریق استمرار کوشش­های ارزیابی و تضمینی کیفیت را امکان­پذیر نمود.